Συχνά καυστικός, ενίοτε αιρετικός, όπως αρμόζει σε άνθρωπο των γραμμάτων -και δη έναν ιστορικό- απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις του κοινού, στη συζήτηση που ακολούθησε και η οποία πάντα -σε τέτοιες εκδηλώσεις και με έναν τέτοιο καλεσμένο- είναι απολαυστική, αποκαλυπτική και η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή της βραδιάς.
Το βιβλίο αποτελεί την τελική σύνθεση όσων έγραψε, στοχάστηκε και δίδαξε τα τελευταία 40 χρόνια περίπου ο κ. Μαυρογορδάτος, για να ερμηνεύσει τον εθνικό διχασμό. Τον ερμηνεύει ως οιονεί θρησκευτικό χρίσμα, δηλαδή ως σύγκρουση δύο χαρισματικών ηγετών, ως κρίση στη μακρόσυρτη διαδικασία της εθνικής ολοκλήρωσης -της συγκρότησης του ελληνικού εθνικού κράτους-, ως ταξική σύγκρουση και ως διαμάχη που απέκτησε τις διαστάσεις εμφυλίου πολέμου. Με την ερμηνεία του αυτή μπορεί να διαφωνήσει κανείς, επισημαίνει ο ίδιος, όχι όμως με το πραγματολογικό περιεχόμενο του βιβλίου, καθώς όσα γεγονότα αναφέρονται έχουν ελεγχθεί σχολαστικά. Σκοπός του δεν είναι να εξυμνήσει τη μια πλευρά και να υποτιμήσει την άλλη, αν και συχνά δίνεται η εντύπωση  ότι το βιβλίο μεροληπτεί υπέρ του Βενιζέλου και εναντίον των αντιπάλων του, μα αυτό προκύπτει από τα ίδια τα πράγματα. «Τα πράγματα είναι εκείνα που μεροληπτούν και όχι εγώ», τονίζει ο συγγραφέας και μιλά αναλυτικά για τους αντικειμενικούς παράγοντες -την ιστορική δικαίωση, την ποιοτική διαφορά, τον πολιτικό λόγο, το όραμα και το πρόγραμμα των εμπλεκομένων- που συνθέτουν περισσότερο μια εικόνα θετική για τη μία πλευρά και περισσότερο αρνητική για την άλλη.
Την επιφύλαξή του σχετικά με την επικαιρότητα του βιβλίου του εξέφρασε ο συγγραφέας, στη συζήτηση που ακολούθησε, παρόλο που πολλοί ειδικοί και μη το επισημαίνουν. Σήμερα, όσα εμφυλιοπολεμικά πράγματα κι αν λέγονται ή επανέρχονται εκατέρωθεν, δεν είναι πεπεισμένος ότι έχουν αντίκρισμα στη διαθεσιμότητα αρκετών συμπολιτών του να χύσουν το αίμα τους για οτιδήποτε. Πολλά ειπώθηκαν για τη σημασία των πηγών και της μελέτης τους,  για την αβυσσαλέα άγνοια και αδιαφορία για την ιστορία εκ μέρους της σημερινής νεολαίας, μα και των πολιτικών της χώρας. Η κουβέντα πήγε πίσω στη χούντα, στις χρεωκοπημένες συντηρητικές αξίες που ποτέ δεν αποκαταστάθηκαν, στην παράδοση της εθνικής μας συνείδησης στη Χρυσή Αυγή, τη διαφύλαξη της ιστορικής μας μνήμης και την καλλιέργεια της εθνικής μας ταυτότητας από τις παρανοϊκές συνταγές της ΧΑ, αλλά και την ανεπάρκεια των επίσημων φορέων και των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων που πρόδωσαν το καθήκον τους.
Καταλήγοντας, ωστόσο, ο κ. Μαυρογορδάτος επέμεινε: «Δεν υπάρχει μια βιολογία διχαστική των Ελλήνων. Υπάρχει ένα μύθος ότι έχουμε το γονίδιο, το σαράκι της εμφύλιας διαμάχης. Θα έχω αποτύχει -το βιβλίο θα έχει αποτύχει- αν αυτό θα είναι το ίχνος που έχει αφήσει: δηλαδή ότι οι Έλληνες πάντα τσακώνονται μεταξύ τους».
Τον καθηγητή καλωσόρισε -εκ μέρους του Ομίλου Πολιτικού και Κοινωνικού Προβληματισμού Ιωαννίνων- ο κ Δημήτρης Σιώτος, ενώ ο κ. Μωυσής Ελισάφ, μέλος της προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής του Ο.Π.Κ.Π.Ι.- στον σύντομο πρόλογό του έκανε λόγο για τους εθνικούς διχασμούς και τις τραγωδίες στις οποίες καταλήγουν καθώς και για τη σημασία της ιστορικής μνήμης.